Uit de bibliotheek van het klooster neem ik een boek mee over Catharina van Siena (14e eeuw, Siena). Zij was het 25e (sic!) kind van haar moeder. Al op haar 7e wist ze dat ze geen echtgenote en moeder wilde worden, maar op zichzelf leven en Christus navolgen. Ze had er erge ruzie over met haar ouders, maar uiteindelijk gaven ze haar haar zin. Maar ze wilde geen kloosterzuster worden en zo kreeg ze een cel/kluis in haar ouderlijk huis. Van daaruit deed ze goede weken. Onder anderen mensenadvies geven, tot hoge vorsten en geestelijken aan toe. Later werd ze ook verzorgster van mensen met pest. Ik moet nog even een hagiografie in gewone-hedendaagse-mensentaal vinden.